Amerykański raper otwiera sieć sklepów Hood Toyota

Amerykański raper Travis Scott uwielbia Toyoty. Autor hitu „Antidote” i były partner Rihanny ma szczególny sentyment do samochodów japońskiej marki. Choć na ulicach Los Angeles częściej widywany jest za kierownicą Lamborghini czy Ferrari (ekskluzywny adres w stolicy blichtru zobowiązuje), to muzyk wciąż nie rozstaje się ze swoim klasycznym MR2.




W latach studenckich przyjaciel Travisa, Dozie, odbierał go Corollą z college’u i podwoził do domu w Houston. Toyoty towarzyszyły raperowi z Teksasu przez większość życia. Jeśli więc kogoś zdziwiła nazwa nowo otwartej sieci butików Scotta z jego własną linią hip-hopowych ubrań – Hood Toyota – może już przestać się dziwić. Pośrodku nowego sklepu Scotta w Los Angeles stoi klasyczny MR2. Dziesiątki dzieciaków tłoczą się, kiwając się do piosenek muzyka, i wybierają koszulki, bluzy, szorty, spodnie i ręczniki plażowe z jego nowej kolekcji. Setki innych tłoczą się w kolejce do wejścia, nie tylko z zamiłowania do mody, ale też żeby zobaczyć z bliska sławnego rapera. Podobne sklepy powstały także w Nowym Jorku i Houston, rodzinnym mieście Travisa.



Ulubiona Toyota Travisa Scotta to dwuosobowe coupe MR-2 pierwszej generacji, produkowanej od 1984 do 1989 roku. Jego nazwa to skrót od Midship Runabout 2-seater. Samochód zadebiutował w czerwcu 1984 roku, wzbogacając linię sportowych modeli Toyoty, składającej się dotąd z Celiki i Supry. Mniejszy od nich MR2 ważył tylko 977 kg, a jego ciężar został rozłożony pomiędzy przód i tył w proporcji 44:56.

MR2 był sprzedawany z 2 silnikami, z których silniejszy to słynny 4A-GE, znany z Corolli GT. Wolnossąca jednostka 1.6 DOHC w wersji amerykańskiej miała moc 115 KM, a w wersji japońskiej 130 KM. Auto rozpędzające się do 100 km/h w około 8 s, o maksymalnej prędkości 200 km/h było szybsze niż większość konkurentów. Później gama silników wzbogaciła się jeszcze o turbodoładowany silnik 4A-GZE o mocy 145 KM. MR2 od początku budził ogromny entuzjazm zarówno wśród pracowników Toyoty – projektanci pracujący przy budowie tego auta uważali się za szczęściarzy, jak i wśród fanów sportowych samochodów. Świadczy o tym zdobycie nagrody Japan’s Car of the Year 1984-85, a także rozsiane po całym świecie fankluby i serie wyścigów dla entuzjastów modelu.